De titel ‘Kaputt!’ was een dubbele verwijzing. Enerzijds verwees hij naar het bekende boek van Curzio Malaparte die tijdens de tweede wereldoorlog als oorlogsreporter aan het oostfront schreef over de instorting van het oude Europa.
Anderzijds verwees de titel naar een bekend krakersrestaurant in de Brusselse Europese wijk. Op deze ‘clandestiene’ plek gingen kunst, vorming, feest en politieke actie hand in hand over vele milieus heen onder het motto: ‘Erst dass Fressen un dann die Moral!’.

De voorstelling ‘Kaputt!’ werd vanuit een tafelsituatie gecreëerd: vrijwilligers-deelnemers kookten tegen een kleine vergoeding en met een klein budget voor de hele groep. Aan tafel ontstond de sfeer en lanceerde ik de onderwerpen die we daarna op de repetitievloer uitprobeerden. Het scènebeeld van ‘Kaputt!’ was een langgerekte tafel waaraan de acteurs de drie gangen van het menu verorberden die parallel liepen met de drie bedrijven van het stuk: de honger, de liefde, de oorlog.
De acteurs voerden hun toneelspel op, wachtend op de komst van de toenmalige president van Europa Herman van Rompuy. Net als Godot is die nooit komen opdagen, ook al was één van de actrices bereid haar zoon te offeren aan de godin Europa.

In dezelfde kerkruimte organiseerden we ook een tentoonstelling met eigen werken van thuislozen. Ook het affichebeeld kwam van hun hand. Het achterdoek was een enorme lappendeken. Het aan elkaar naaien van de dekens werd verricht door de deelnemers van het naaiatelier van de organisatie.
Als logistieke partner voor promotie, repetitieruimten en technisch materiaal kregen we steun van een plaatselijk cultureel centrum.